Sceny z życia

Szpitalny korytarz. 
Stoimy z Kubą, który po mnie przyjechał i czekamy na doktora, obiecał bowiem, że mnie wypisze w czwartek ,czyli dobę po zabiegu. Stoję sobie w eleganckim dresiku, pięciopalczastych skarpetkach do klapek (taki outficik gustowny) i całkiem ładnej, błękitnej w białe pasy luźnej koszuli z lekkiej bawełny. Młody patrzy na mnie zamyślony.
- Nie miałaś tego wcześniej - stwierdza
- Nie miałam, ale teraz już mam - odpowiadam filozoficznie
- A, to szpitalne ubranie, ale teraz jest już twoje? - upewnia się Kuba
- Nie, kupiłam sobie do szpitala bo nie miałam pomysłu na piżamę - mówię
- I dałaś za to pieniądze??.....-
Kurtyna


Po zabiegu
- A dokąd ty się wybierasz kochana? - siostra oddziałowa, pani Małgosia patrzy na mnie badawczo i nieco podejrzliwie. Właśnie przywiozła mnie wózkiem z OIOMu, gdzie stoczyłyśmy niemal bój o to, dlaczego nie mogę iść sama tylko musi mnie zawieźć, skoro czuję się dobrze i przecież mogę chodzić. W końcu nogi mi nie operowali. Zdarzenie miało miejsce godzinę po wybudzeniu mnie z narkozy (pani Aniu, budzimy się, proszę podnieść pupę i przenosimy panią na łóżko, tak, rękę też niech pani zabierze). Poleżałam, podrzemałam, okrzepłam, a tu pani Małgosia proponuje mi przejażdżkę wózkiem. Nie szło dyskutować.
- Na siku - odpowiadam zgodnie z prawdą, zmierzając w stronę przeciwną niż moje łóżko, do którego Małgosia próbowała wtłoczyć mnie przed chwilą.
Czatuje na mnie pod toaletą.
- A teraz dokąd? -  reaguje jak dobrze wyszkolony amstaf widząc, że znowu idę w drugą stronę
- Do dziewczyn chciałam zajrzeć, do dwunastki - ja na to
- Kobieto, do łóżka marsz. Dam tableteczkę na dobry sen i jutro będziesz kochana spacerować.
- Ale...
- Śpisz -

Panie doktorze, mam pytanie
- Bo mnie się kilka miesięcy temu zaczęła menopauza i miałam uderzenia gorąca, po kilka w ciągu nocy. A teraz po wycięciu guza mi się skończyły te napady. I pytanie brzmi, czy one są jakoś skonfigurowane, że tak działają w pakiecie? Czy to jakiś specjalny program?
- yyy,,,eeee -